Διαχρονικά και επίκαιρα

Γράφει ο Χρ. Αρ. Παπακίτσος
Επί δεκαετίες ίσαμε τώρα ακούμε και επί αιώνες άκουγαν οι πριν από εμάς, ότι οι νέοι που θά ’ρθουν, θα ισιώσουν τα στραβά και θα κάνουν καλύτερα τα όσα καλούτσικα έκαναν οι προηγούμενοι.Κι έρχονται και μεγαλώνουν και διαφεντεύουν… και κάνουν τα ίδια μ’ άλλον τρόπο και, όχι σπάνια, στραβώνουν κι όσα ίσια βρίσκουν!...

Αυτά άκουγε και έβλεπε ο Καβάφης πριν 110 χρόνια όταν έγραφε: «Όσα ημείς επαρατήσαμεν ωραία και σωστά θα τ’ αποδείξουν οι εχθροί ανόητα και περιττά τα ίδια ξαναλέγοντας αλλιώς, χωρίς μεγάλον κόπο. Καθώς κ’ εμείς τα λόγια τα παλιά είπαμε μ’ άλλον τρόπο.»!... Και ύστερα από μια οκταετία, ξανάγραφε:
«Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει . είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα. Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει». Και σήμερα αν ζούσε ο ποιητής, τα ίδια θά ’γραφε, μ’ άλλον τρόπο…
***
Και τότε, όπως αδιαλείπτως από τη γένεσή του ίσαμε σήμερα, το Ελληνικό Κράτος στηριζόταν και στηρίζεται σε «προστάτες», σε κηδεμόνες. Δε λέει να ενηλικιωθεί!... Αυτά έβλεπε ο ασυμβίβαστος Εμμ. Ροΐδης (1836-1904) όταν κατακεραύνωνε τους προστάτες και ελεεινολογούσε τους προστατευμένους, γράφοντας μεταξύ άλλων: «…μόνο η Ελλάς και οι … λεγάμενες έχουν προστάτες»!... Αυτοί μας οδήγησαν τότε στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ) για να συνάψουμε θαλασσοδάνεια με τους δικούς του όρους, όπως και τώρα στους Ευρωπαίους Εταίρους μας και στο Δ. Ν. Τ. Μας δανείζουν ανέκαθεν, για να μας ξεζουμίζουν συνεχώς!...
***
Για τις μίζες και τις ρεμούλες των τελευταίων τριάντα ετών τι να πει κανείς!... Κανένας μεγαλοκλέφτης δεν έφερε και, όπως φαίνεται,

δεν θα φέρει πίσω τα κλεμμένα αφού, ως τώρα, δεν είδε κανέναν «ομότεχνό» του να «φυλακώνεται» για να σκιαχθεί. Τελευταίως, κάτι δείχνει ότι οι μαχμουρλήδες καλοπερασάκηδες αρχίζουν να συνέρχονται απ’ το μαχμουρλίκι τους. Μακάρι! Ίσως, η βοή του λαού να έγινε οργή Θεού και να άρχισε να ξυπνά και να σκιάζει τους επί δεκαετίες «εν μακαριότητι» και «εν βυθιότητι» τελούντες ταγούς μας. Μήπως, όμως, μαζί με τους κλέφτες πρέπει να «μπαγλαρωθούν» ή, τουλάχιστο, να «ξεμπροστιαστούν» και εκείνοι που διαχρονικά σφυρηλατούσαν λογής λογιών ασπίδες για να προστατεύουν τα κάθε λογής και κάθε εποχής «λαμόγια»;
***
Στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους (Καλοκαίρι του 1829),

όταν υπουργοί και άλλοι κορυφαίοι κρατικοί αξιωματούχοι ζήτησαν από τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια να αυξήσει τις γλίσχρες αποδοχές που έπαιρναν, εκείνος αναγνώρισε το δίκαιο του αιτήματός τους, αλλά τους παρακάλεσε να κάνουν όλοι θυσίες και, αναφερόμενος στον εαυτό του, είπε: «Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματα μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εν μέσω ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτην πενίαν». Αυτόν τον άνθρωπο, τον πραγματικό ηγέτη, ύστερα από δυο χρόνια (1831) τον δολοφόνησαν κάποιοι που είχαν τη σημερινή νοοτροπία του «άρπαξε να φας και κλέψε νά ’χεις»!...
***
«Εσείς οι Έλληνες είστε λαός του ατομικού συμφέροντος, της παραξενιάς και της αντίφασης», μου είπε ένας ελληνοσπουδασμένος αλλοδαπός και συνέχισε: «Νομοθετείτε έτσι ώστε: α) οι μαθητές από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο να μην προάγονται όταν παίρνουν βαθμό κάτω από τη βάση, αλλά να μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο χωρίς βάση και… χωρίς βάσεις! β) οι Βουλευτές να μην έχουν το επαγγελματικό ασυμβίβαστο, αλλά να το έχουν οι Δημοτικοί σας Άρχοντες γ) τα Δημοτικά σας Συμβούλια να εκλέγονται με ποσοστό 50% και κάτι, ενώ η Κυβέρνησή σας με 42% παρά κάτι. Η τρίτη περίπτωση κάνει τους κάθε φορά κυβερνώντες να καμαρώνουν για τη δύναμη που αντλούν από τη δήθεν πλειονοψηφία! Τη μέθοδο μερισμού της δύναμης του λαού σε μέρη ανάλογα των «τάσεών» του, δεν την ξέρετε στην Ελλάδα». Με αποστόμωσε . δεν έβγαλα άχνα…
***
Τελικά, οι πολυσυζητημένες κόκκινες γραμμές μού φαίνεται ότι δεν μπαίνουν εκεί που πρέπει. Μπαίνουν στο «ΝΑΙ», στο «ΟΧΙ», στο «ΠΑΡΩΝ» και, αλίμονο!, στους εργασιακούς χώρους!... Δυστυχώς, σ’ αυτούς τους τελευταίους χαράχτηκαν πρόσφατα γραμμές με αίμα αθώων ζωών, γεννημένων και αγέννητων. Δεν ξέρω, αν ξέρουν κάποιοι ότι το αίμα ξηραίνεται και μαυρίζει και, εκείνο των αθώων, στοιχειώνει και «βογκάει»!... Αλλά, όταν οι συνειδήσεις των ανθρώπων μουγγαίνονται, παύουν και τα αυτιά τους να ακούνε τις οιμωγές, τα κραξίματα και τα χουγιάσματα των αδικοχαμένων, και των ζωντανών αδικημένων. Γι’ αυτό μερικοί ούτε τρομάζουν ούτε συμπονούν. Είναι ανάλγητοι!…
***
Όμως, στους ανάλγητους και τους «χοντρόπετσους» τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία συμπεριέλαβαν τελευταία και τον ευαίσθητο και πολύπαθο λαουτζίκο! Γι’ αυτό του έκοψαν τις ασπιρίνες, τα ντεπόν και τα λοιπά αναλγητικά και ανακουφιστικά φάρμακα!

Δεν του φτάνει που τον σωματικό του πόνο τον υποφέρει τελείως μόνος του, αφού δεν γίνεται να τον μοιραστεί με άλλους, από εδώ και πέρα, αν του αφήσουν κανένα ευρώ, θα τον καταπραΰνει «ιδίαις δαπάναις», έστω και αν του τον προκαλούν οι αποφάσεις των αρμοδίων, που βάλθηκαν να «βγάλουν από τη μύγα σπλήνα»! Δεν ξέρω αν οι ανάλγητοι σαδιστές δυναμώνουν με τις εκ μυγών σπλήνες και ηδονίζονται εντονότερα με τα βογκητά των κεφαλαλγούνων, κοιλοπονούντων και ισχιαλγούντων ταλαίπωρων Ελλήνων. Οι αποφάσεις τους, μάλλον, δείχνουν ότι θα ευφραίνονται εάν μεταβάλουν την Ελλάδα μας σε «ένα απέραντο… θρηνοκομείο»!,,,
***
Αλλά, ας μην γκρινιάζω και, σαν ευπειθής υπήκοος της «Δανειομαρκίας», ας νιώθω και λίγη υπερηφάνεια για την «πρωτιά» που πήραμε φέτος! Γίναμε Ευρωπαϊκό και, ίσως, Παγκόσμιο πρότυπο λιτότητας!... Οι δικοί μας οικονομολόγοι βρήκαν το δραστικό φάρμακο για την έξοδό μας από την οικονομική κρίση και το έδωσαν και στους ομοιοπαθείς Ευρωπαίους εταίρους μας! Πού να φανταστούν εκείνοι ότι «ο μίτος της Αριάδνης» ήταν κρυμμένος «στου κασιδιάρη το κεφάλι»!... Παραλίγο να μας κερδίσει «στο νήμα» και να μας πάρει το έπαθλο ο Ναστραντίν Χότζας που λιγόστευε σιγά-σιγά, μέχρι που εκμηδένισε, το κριθάρι του γαϊδάρου του για να τον συνηθίσει να μην τρώει καθόλου αλλά, για καλή μας τύχη, δεν πρόλαβε. «Το συμπαθές τετράποδο, τα τίναξε»!... Εμείς, τα όχι και τόσο συμπαθή δίποδα, λέτε να συνηθίσουμε, πριν τα «τινάξουμε»; Καλό είναι να συμβουλευτούμε και εκείνον τον υπεραιωνόβιο Ινδό που, όπως ακούσαμε πρόσφατα από τις τηλεοράσεις, ζει ακόμα και είναι κοτσονάτος, ενώ δεν έχει βάλει μπουκιά φαΐ και γουλιά νερό στο στόμα του εδώ και εβδομήντα χρόνια.