Σάββατο 21 Μαΐου 2011
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
Ο Ευεργέτης της Ένωσης Ηπειρωτών Περιστερίου
Μετά εξήντα χρόνια, ο Δημήτρης Τασούλας μόνιμος κάτοικος της Ραβενής Φιλιατών
Ο Δημήτρης Τασούλας, από τη Ραβενή Φιλιατών, μετά από εξήντα σχεδόν χρόνια, επιστρέφει το 2007, οριστικά στην Ιθάκη του. Συνταξιούχος και απόμαχος πια της εργασίας, με τη σύμφωνη γνώμη και της συντρόφου του, Χαρίκλειας, εγκατέλειψαν το Περιστέρι Αττικής, όπου κατοικούσαν και εργάζονταν, και ξαναγύρισαν στα πάτρια χώματα, στη Ραβενή, για τα υπόλοιπα ήσυχα χρόνια τους. Ενδιαφέρων και φιλοσοφημένος τύπος ο Δημήτρης, μας προσκάλεσε στη Ραβενή, για καφέ και κουβέντα.
-Ξενιτεύτηκα ή μάλλον ‘‘λιποτάχτησα’’ από την πείνα, τη φτώχεια και την ανέχεια του χωριού μου, το 1948, κι ενώ ακόμα μαινόταν στη Μουργκάνα ο Εμφύλιος πόλεμος.-
Ήσουν τότε μόλις έντεκα χρόνων;-
Τόσο.Με πήρε μαζί του ένας μπάρμπας μου στρατιώτης, που πήγαινε στην Αθήνα με το λόχο του.Μ’ έβαλε κρυφά στο στρατιωτικό αυτοκίνητο στη Βροσύνα. Από εκεί στα Γιάννενα και ύστερα στην Πρέβεζα.
Μπήκαμε κρυφά σ’ ένα σαπιοκάραβο, μαζί με όλους στρατιώτες.
Εκεί μέσα με έκρυψε, κάπου, γιατί απαγορευόταν.Με αντιλήφθηκαν κάτι στρατιώτες, αλλά δεν είπαν τίποτα. Τους εξήγησε ο μπάρμπας μου. Σε κάποια στιγμή στο ταξίδι, ανοιχτά στη θάλασσα, με πήρε είδηση κι ο καπετάνιος. Αγρίεψε. Έβαλε τις φωνές.
Τότε του εξήγησε κι αυτουνού ο μπάρμπας μου, ότι με λυπήθηκε και με πήρε κρυφά μαζί του, γιατί η πείνα, η φτώχεια και η ανέχεια ήταν αβάσταχτες στο σπίτι μου και στο χωριό μου. Διαμαρτυρήθηκε ξανά καπετάνιος, μα δεν το συνέχισε’’.
-Και πού σας έβγαλε το ‘‘κρουαζερόπλοιο’’;
-Μας έβγαλε στην Πάτρα. Από εκεί θα συνεχίζαμαν με τρένο για την Αθήνα.
Εκεί να ιδείς πλάκα! Με αφήνει ο μπάρμπας μου μεσ’ στις ράγες του τρένου, και πηγαίνει να βγάλει εισιτήρια.
Εγώ, που δεν είχα ιδέα από τρένα, καθόμουν πάνω στις ράγες. Το τρένο σφύριζε λίγο πιο μακριά. Εγώ χαμπάρι. Κάποιος ξενοδόχος από απέναντι πετάγεται και έντρομος φωνάζει:
‘‘Μικρέ, τι κάνεις εκεί; Γιατί στέκεσαι εκεί πέρα’’;
Εγώ τίποτα. Δεν καταλάβαινα. Το τρένο πλησίαζε και σφύριζε δυνατά.
Πετάγεται τότε ο ξενοδόχος και με αρπάζει από το χέρι. Μόλις που με πρόλαβε.
Τέλος πάντων. Μπήκαμαν στο τρένο και φτάσαμαν στην Αθήνα. Τότε το ταξίδι τελείωσε, ενώ άρχιζε ο αγώνας της επιβίωσης και της αναζήτησης στέγης και τροφής.
-Πώς ήταν οι πρώτες σου εμπειρίες στην Πρωτεύουσα;
-Αρχικά με περιμάζεψε ένας συμπατριώτης μας από την Κεραμίτσα, ο Θεολόγης Σούτης, πεθερός του αδερφού μου.
Τότε, το 1948 τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και στην Αθήνα. Ήμουν πάντα αδύνατος και φιλάσθενος.
Περιπλανήθηκα σε διάφορες πρόχειρες δουλειές σε καφενεία, σε ταβέρνες, σε οικοδομές, όπου τύχαινε.
-Δεν άργησες, όμως να βρεις το δρόμο σου.
- Το 1955 γνώρισα τη Χαρίκλεια, που έμελλε να γίνει ο αχώριστος σύντροφός μου στη ζωή.
Παντρευτήκαμαν και αποχτήσαμαν τρία παιδιά:
Το Γιώργο, τον Περικλή και την Αλεξάνδρα.
Κατέληξα τελικά στη δουλειά του φούρναρη. Πρώτα σαν υπάλληλος και όταν έμαθα καλά τη δουλειά, άνοιξα στο Περιστέρι, δική μου επιχείρηση αρτοποιίας.
Με σκληρή και τίμια δουλειά και με τη σύντροφό μου στο πλευρό μου, ευδοκιμήσαμαν.
-Η πατρίδα, τι θέση κρατούσε στην καρδιά σου;-
Το χωριό μου, που το στερήθηκα, από μικρός, είχε κολλήσει στο μυαλό μου.
Το αγαπούσα με πάθος και το αγαπάω. Ερχόμουν εδώ τακτικά, όταν μου το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις μου.
Αγαπάω όλη την Ήπειρο και βεβαίως και τη Θεσπρωτία και τις Φιλιάτες και την περιοχή μας και τη Μουργκάνα και το χωριό μου φυσικά.
Σε αντιστάθμισμα της πατρίδας, που μου έλειψε, ήμουν πάντα ενεργό και δραστήριο μέλος της Ένωσης Ηπειρωτών Περιστερίου.
Χωρίς να περιαυτολογώ, ήμουν πάντα χορηγός των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων της.
Και επειδή ο θεός μας βοήθησε στην επιχείρησή μας και προκόψαμαν, αποφασίσαμε από κοινού με την αείμνηστη σύντροφό μου Χαρίκλεια, να παραχωρήσουμε δωρεάν το ευρύχωρο ισόγειο γραφείο μας στην Ένωση Ηπειρωτών Περιστερίου, για τις ανάγκες της.-
Σε έχει πληγώσει η ζωή Δημήτρη;
-Επιστρέφοντας με τη σύντροφό μου στη Ραβενή, οργανώσαμε καλά τη ζωή μας. Δυστυχώς όμως, ζήλεψε τη χαρά μας ο Άρχοντας του Άδη και ήρθε και πήρε κοντά του τη Χαρίκλεια. Ήταν 11 Αυγούστου 2008.
-Αυτή η δραματική οικογενειακή εξέλιξη, άλλαξε τα σχέδιά σου; Θα παραμείνεις για πάντα στη Ραβενή;
-Έχω φιλοσοφήσει τη ζωή. Έφυγε η γυναίκα μου από την ζωή.
Αλλά η ζωή στη Ραβενή συνεχίζεται. Παραμένουμε οριστικά εδώ, γιατί θέλουμε να ενισχύσουμε και να υποστηρίξουμε την επιστροφή όλων, τουλάχιστον των συνταξιούχων στις πατρίδες τους. Ακόμη κι αυτών, που τα βγάζουν δύσκολα, τη γενιά των 700 Ευρώ.
Αυτά τα παιδιά, που θα αποφασίσουν την επιστροφή τους ,ή αυτά που μένουν εδώ και αποφασίζουν να παραμείνουν, θα πρέπει να υποστηριχτούν από τους τοπικούς παράγοντες, από τις τοπικές Αρχές και από τις τοπικές κοινωνίες. Όχι βέβαια να προσληφθούν στο δημόσιο και τους δήμους. Αλλά να τους δώσουν δουλειά, να τους προσφέρουν ευκαιρίες.
Η αύξηση της επιστροφής των κατοίκων στις πατρίδες τους, θα σημάνει και την οικονομική άνοδο του τόπου τους.
Να προσθέσω ακόμα και την ανάγκη της υποστήριξης όλων των τοπικών αγορών, όλων των μικροκαταστημάτων στα χωριά μας, για να παραμείνουν ζωντανά.
Προσκαλώ λοιπόν, όλους τους Θεσπρωτούς, όλους τους Ηπειρώτες, να επιστρέψουν στα χωριά τους, για να ξαναδώσουν ζωή στον τόπο τους. Καμιά δικαιολογία δεν χωράει. Όλα προφάσεις είναι.
- Πώς περνάει εδώ στη Ραβενή ο χρόνος σου;
- Έχω αναλάβει εθελοντικά, τη γενική επιμέλεια του χωριού μου. Όταν διαπιστώνω βλάβες, ελλείψεις, καταστροφές, σπεύδω ακόμα και με δικά μου έξοδα να διορθώσω και να αποκαταστήσω τα πράγματα.
-Το εκτιμούν αυτό οι συγχωριανοί σου;
-Δε βαριέσαι. ‘‘Ουδείς προφήτης δεκτός στην πατρίδα του’’. Κάνω το καθήκον μου, όπως το καταλαβαίνω εγώ.
Είμαι εν τάξει με τον εαυτό μου.
- Από καρδιάς, θερμές ευχές, για να ευοδωθεί το όραμά σου.
Από: www.apiroshora.gr
Ο Δημήτρης Τασούλας, από τη Ραβενή Φιλιατών, μετά από εξήντα σχεδόν χρόνια, επιστρέφει το 2007, οριστικά στην Ιθάκη του. Συνταξιούχος και απόμαχος πια της εργασίας, με τη σύμφωνη γνώμη και της συντρόφου του, Χαρίκλειας, εγκατέλειψαν το Περιστέρι Αττικής, όπου κατοικούσαν και εργάζονταν, και ξαναγύρισαν στα πάτρια χώματα, στη Ραβενή, για τα υπόλοιπα ήσυχα χρόνια τους. Ενδιαφέρων και φιλοσοφημένος τύπος ο Δημήτρης, μας προσκάλεσε στη Ραβενή, για καφέ και κουβέντα.
-Ξενιτεύτηκα ή μάλλον ‘‘λιποτάχτησα’’ από την πείνα, τη φτώχεια και την ανέχεια του χωριού μου, το 1948, κι ενώ ακόμα μαινόταν στη Μουργκάνα ο Εμφύλιος πόλεμος.-
Ήσουν τότε μόλις έντεκα χρόνων;-
Τόσο.Με πήρε μαζί του ένας μπάρμπας μου στρατιώτης, που πήγαινε στην Αθήνα με το λόχο του.Μ’ έβαλε κρυφά στο στρατιωτικό αυτοκίνητο στη Βροσύνα. Από εκεί στα Γιάννενα και ύστερα στην Πρέβεζα.
Μπήκαμε κρυφά σ’ ένα σαπιοκάραβο, μαζί με όλους στρατιώτες.
Εκεί μέσα με έκρυψε, κάπου, γιατί απαγορευόταν.Με αντιλήφθηκαν κάτι στρατιώτες, αλλά δεν είπαν τίποτα. Τους εξήγησε ο μπάρμπας μου. Σε κάποια στιγμή στο ταξίδι, ανοιχτά στη θάλασσα, με πήρε είδηση κι ο καπετάνιος. Αγρίεψε. Έβαλε τις φωνές.
Τότε του εξήγησε κι αυτουνού ο μπάρμπας μου, ότι με λυπήθηκε και με πήρε κρυφά μαζί του, γιατί η πείνα, η φτώχεια και η ανέχεια ήταν αβάσταχτες στο σπίτι μου και στο χωριό μου. Διαμαρτυρήθηκε ξανά καπετάνιος, μα δεν το συνέχισε’’.
-Και πού σας έβγαλε το ‘‘κρουαζερόπλοιο’’;
-Μας έβγαλε στην Πάτρα. Από εκεί θα συνεχίζαμαν με τρένο για την Αθήνα.
Εκεί να ιδείς πλάκα! Με αφήνει ο μπάρμπας μου μεσ’ στις ράγες του τρένου, και πηγαίνει να βγάλει εισιτήρια.
Εγώ, που δεν είχα ιδέα από τρένα, καθόμουν πάνω στις ράγες. Το τρένο σφύριζε λίγο πιο μακριά. Εγώ χαμπάρι. Κάποιος ξενοδόχος από απέναντι πετάγεται και έντρομος φωνάζει:
‘‘Μικρέ, τι κάνεις εκεί; Γιατί στέκεσαι εκεί πέρα’’;
Εγώ τίποτα. Δεν καταλάβαινα. Το τρένο πλησίαζε και σφύριζε δυνατά.
Πετάγεται τότε ο ξενοδόχος και με αρπάζει από το χέρι. Μόλις που με πρόλαβε.
Τέλος πάντων. Μπήκαμαν στο τρένο και φτάσαμαν στην Αθήνα. Τότε το ταξίδι τελείωσε, ενώ άρχιζε ο αγώνας της επιβίωσης και της αναζήτησης στέγης και τροφής.
-Πώς ήταν οι πρώτες σου εμπειρίες στην Πρωτεύουσα;
-Αρχικά με περιμάζεψε ένας συμπατριώτης μας από την Κεραμίτσα, ο Θεολόγης Σούτης, πεθερός του αδερφού μου.
Τότε, το 1948 τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και στην Αθήνα. Ήμουν πάντα αδύνατος και φιλάσθενος.
Περιπλανήθηκα σε διάφορες πρόχειρες δουλειές σε καφενεία, σε ταβέρνες, σε οικοδομές, όπου τύχαινε.
-Δεν άργησες, όμως να βρεις το δρόμο σου.
- Το 1955 γνώρισα τη Χαρίκλεια, που έμελλε να γίνει ο αχώριστος σύντροφός μου στη ζωή.
Παντρευτήκαμαν και αποχτήσαμαν τρία παιδιά:
Το Γιώργο, τον Περικλή και την Αλεξάνδρα.
Κατέληξα τελικά στη δουλειά του φούρναρη. Πρώτα σαν υπάλληλος και όταν έμαθα καλά τη δουλειά, άνοιξα στο Περιστέρι, δική μου επιχείρηση αρτοποιίας.
Με σκληρή και τίμια δουλειά και με τη σύντροφό μου στο πλευρό μου, ευδοκιμήσαμαν.
-Η πατρίδα, τι θέση κρατούσε στην καρδιά σου;-
Το χωριό μου, που το στερήθηκα, από μικρός, είχε κολλήσει στο μυαλό μου.
Το αγαπούσα με πάθος και το αγαπάω. Ερχόμουν εδώ τακτικά, όταν μου το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις μου.
Αγαπάω όλη την Ήπειρο και βεβαίως και τη Θεσπρωτία και τις Φιλιάτες και την περιοχή μας και τη Μουργκάνα και το χωριό μου φυσικά.
Σε αντιστάθμισμα της πατρίδας, που μου έλειψε, ήμουν πάντα ενεργό και δραστήριο μέλος της Ένωσης Ηπειρωτών Περιστερίου.
Χωρίς να περιαυτολογώ, ήμουν πάντα χορηγός των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων της.
Και επειδή ο θεός μας βοήθησε στην επιχείρησή μας και προκόψαμαν, αποφασίσαμε από κοινού με την αείμνηστη σύντροφό μου Χαρίκλεια, να παραχωρήσουμε δωρεάν το ευρύχωρο ισόγειο γραφείο μας στην Ένωση Ηπειρωτών Περιστερίου, για τις ανάγκες της.-
Σε έχει πληγώσει η ζωή Δημήτρη;
-Επιστρέφοντας με τη σύντροφό μου στη Ραβενή, οργανώσαμε καλά τη ζωή μας. Δυστυχώς όμως, ζήλεψε τη χαρά μας ο Άρχοντας του Άδη και ήρθε και πήρε κοντά του τη Χαρίκλεια. Ήταν 11 Αυγούστου 2008.
-Αυτή η δραματική οικογενειακή εξέλιξη, άλλαξε τα σχέδιά σου; Θα παραμείνεις για πάντα στη Ραβενή;
-Έχω φιλοσοφήσει τη ζωή. Έφυγε η γυναίκα μου από την ζωή.
Αλλά η ζωή στη Ραβενή συνεχίζεται. Παραμένουμε οριστικά εδώ, γιατί θέλουμε να ενισχύσουμε και να υποστηρίξουμε την επιστροφή όλων, τουλάχιστον των συνταξιούχων στις πατρίδες τους. Ακόμη κι αυτών, που τα βγάζουν δύσκολα, τη γενιά των 700 Ευρώ.
Αυτά τα παιδιά, που θα αποφασίσουν την επιστροφή τους ,ή αυτά που μένουν εδώ και αποφασίζουν να παραμείνουν, θα πρέπει να υποστηριχτούν από τους τοπικούς παράγοντες, από τις τοπικές Αρχές και από τις τοπικές κοινωνίες. Όχι βέβαια να προσληφθούν στο δημόσιο και τους δήμους. Αλλά να τους δώσουν δουλειά, να τους προσφέρουν ευκαιρίες.
Η αύξηση της επιστροφής των κατοίκων στις πατρίδες τους, θα σημάνει και την οικονομική άνοδο του τόπου τους.
Να προσθέσω ακόμα και την ανάγκη της υποστήριξης όλων των τοπικών αγορών, όλων των μικροκαταστημάτων στα χωριά μας, για να παραμείνουν ζωντανά.
Προσκαλώ λοιπόν, όλους τους Θεσπρωτούς, όλους τους Ηπειρώτες, να επιστρέψουν στα χωριά τους, για να ξαναδώσουν ζωή στον τόπο τους. Καμιά δικαιολογία δεν χωράει. Όλα προφάσεις είναι.
- Πώς περνάει εδώ στη Ραβενή ο χρόνος σου;
- Έχω αναλάβει εθελοντικά, τη γενική επιμέλεια του χωριού μου. Όταν διαπιστώνω βλάβες, ελλείψεις, καταστροφές, σπεύδω ακόμα και με δικά μου έξοδα να διορθώσω και να αποκαταστήσω τα πράγματα.
-Το εκτιμούν αυτό οι συγχωριανοί σου;
-Δε βαριέσαι. ‘‘Ουδείς προφήτης δεκτός στην πατρίδα του’’. Κάνω το καθήκον μου, όπως το καταλαβαίνω εγώ.
Είμαι εν τάξει με τον εαυτό μου.
- Από καρδιάς, θερμές ευχές, για να ευοδωθεί το όραμά σου.
Από: www.apiroshora.gr
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
Που θέλει να φθάσει το θέμα η κυβέρνηση;
Κάτσινος: Φοβάμαι ακραίες αντιδράσεις με τους μετανάστες!
Στο «απροχώρητο», τονίζει πως έχει φτάσει η κατάσταση στην Ηγουμενίτσα, σχετικά με τον καθημερινό κατακλυσμό της πόλης από χιλιάδες παράνομους μετανάστες, ο δήμαρχος Γιώργος Κάτσινος, σε συνέντευξή του την Δευτέρα (πριν τα επεισόδια της Τρίτης) στην aftodioikisi.gr.
Παράλληλα εκφράζει την έντονη ανησυχία του για έξαρση ακραίων φαινομένων από πλευράς των κατοίκων, που έχουν δείξει μεγάλη υπομονή όπως επισημαίνει, όσο το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
Προσθέτει δε, ότι η Δημοτική Αρχή σε συνεργασία με φορείς της πόλης θα κλιμακώσει τις αντιδράσεις της προχωρώντας σε νέες κινητοποιήσεις, που δε διέπονται όμως από ρατσιστικά κι εθνικιστικά συναισθήματα.
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του δημάρχου Ηγουμενίτσας Γιώργου Κάτσινου στην aftodioikisi.gr, έχει ως εξής:
- Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ηγουμενίτσα, με αφορμή τον κατακλυσμό της περιοχής από χιλιάδες παράνομους μετανάστες;
Τα προβλήματα από την παρουσία των παράνομων μεταναστών στην Ηγουμενίτσα είναι πραγματικά τεράστια και το δυσάρεστο είναι ότι μέρα με τη μέρα διογκώνονται. Πλέον βρισκόμαστε σε καθημερινή βάση, αντιμέτωποι με φαινόμενα ανεξέλεγκτων μορφών εγκληματικότητας. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες συχνών συμπλοκών μεταξύ των λαθρομεταναστών, οι οποίοι μάλιστα δε διστάζουν να σπάνε και αυτοκίνητα κατοίκων και να εξαπολύουν παράλληλα επιθέσεις μέχρι και σε τουριστικά γραφεία. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος για μετάδοση διαφόρων ασθενειών αλλά συντελείται ταυτόχρονα και μία ανυπολόγιστη οικονομική ζημιά, δεδομένου ότι πλήττεται η τουριστική κίνηση στην Ηγουμενίτσα.
- Τι απαντάτε στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή, που επεσήμανε ότι οι αστυνομικές δυνάμεις στην Ηγουμενίτσα είναι επαρκείς και δεν απαιτούν περεταίρω ενίσχυση;
Καταρχάς οφείλω να αναγνωρίσω ότι οι υπάρχουσες αστυνομικές δυνάμεις κάνουν ότι μπορούν για να ελέγξουν την κατάσταση. Όμως κρίνω επιτακτική ανάγκη την περαιτέρω ενίσχυση τους από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Μόνο έτσι μπορούν να μειωθούν τα προβλήματα που σας προανέφερα. Επίσης για ακόμη μία φορά απευθύνω πρόσκληση στον κ. Χρήστο Παπουτσή να επισκεφτεί την Ηγουμενίτσα προκειμένου να δει και ο ίδιος από κοντά τα προβλήματα που υπάρχουν. Αν θα το πράξει ή όχι αυτό, είναι θέμα δικό του.
- Όσο το πρόβλημα παραμένει άλυτο, φοβάστε ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε και σε πιο ακραίες καταστάσεις, όπως η έξαρση επικίνδυνων φαινομένων ρατσισμού από πλευράς των κατοίκων της Ηγουμενίτσας;
Ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις από πλευράς των κατοίκων, ναι είναι υπαρκτός. Πράγματι είναι κάτι που το φοβόμαστε. Ο κόσμος της Ηγουμενίτσας έχει δείξει μεγάλη υπομονή. Όταν εμφανίστηκε το πρόβλημα συσσώρευσης χιλιάδων παράνομων μεταναστών σας τονίζω ότι δείξαμε μεγάλη κατανόηση, βοηθήσαμε τους μετανάστες και καλέσαμε μέχρι και τον Ερυθρό Σταυρό να συμβάλλει στη σίτισή τους. Όμως πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ως εκ τούτου εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κλιμακώσουμε τις αντιδράσεις μας κι αν χρειαστεί να φτάσουμε στα άκρα. Δεν είμαστε ρατσιστές, ούτε εθνικιστές. Απαιτούμε θέσπιση μέτρων από την Πολιτεία, για τη διαφύλαξη της ασφάλειας των κατοίκων, το ταχύτερο δυνατό.
Πηγή: ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (igoumenitsa) 89,2 fm
892fm.blogspot.com
Στο «απροχώρητο», τονίζει πως έχει φτάσει η κατάσταση στην Ηγουμενίτσα, σχετικά με τον καθημερινό κατακλυσμό της πόλης από χιλιάδες παράνομους μετανάστες, ο δήμαρχος Γιώργος Κάτσινος, σε συνέντευξή του την Δευτέρα (πριν τα επεισόδια της Τρίτης) στην aftodioikisi.gr.
Παράλληλα εκφράζει την έντονη ανησυχία του για έξαρση ακραίων φαινομένων από πλευράς των κατοίκων, που έχουν δείξει μεγάλη υπομονή όπως επισημαίνει, όσο το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
Προσθέτει δε, ότι η Δημοτική Αρχή σε συνεργασία με φορείς της πόλης θα κλιμακώσει τις αντιδράσεις της προχωρώντας σε νέες κινητοποιήσεις, που δε διέπονται όμως από ρατσιστικά κι εθνικιστικά συναισθήματα.
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του δημάρχου Ηγουμενίτσας Γιώργου Κάτσινου στην aftodioikisi.gr, έχει ως εξής:
- Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ηγουμενίτσα, με αφορμή τον κατακλυσμό της περιοχής από χιλιάδες παράνομους μετανάστες;
Τα προβλήματα από την παρουσία των παράνομων μεταναστών στην Ηγουμενίτσα είναι πραγματικά τεράστια και το δυσάρεστο είναι ότι μέρα με τη μέρα διογκώνονται. Πλέον βρισκόμαστε σε καθημερινή βάση, αντιμέτωποι με φαινόμενα ανεξέλεγκτων μορφών εγκληματικότητας. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες συχνών συμπλοκών μεταξύ των λαθρομεταναστών, οι οποίοι μάλιστα δε διστάζουν να σπάνε και αυτοκίνητα κατοίκων και να εξαπολύουν παράλληλα επιθέσεις μέχρι και σε τουριστικά γραφεία. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος για μετάδοση διαφόρων ασθενειών αλλά συντελείται ταυτόχρονα και μία ανυπολόγιστη οικονομική ζημιά, δεδομένου ότι πλήττεται η τουριστική κίνηση στην Ηγουμενίτσα.
- Τι απαντάτε στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή, που επεσήμανε ότι οι αστυνομικές δυνάμεις στην Ηγουμενίτσα είναι επαρκείς και δεν απαιτούν περεταίρω ενίσχυση;
Καταρχάς οφείλω να αναγνωρίσω ότι οι υπάρχουσες αστυνομικές δυνάμεις κάνουν ότι μπορούν για να ελέγξουν την κατάσταση. Όμως κρίνω επιτακτική ανάγκη την περαιτέρω ενίσχυση τους από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Μόνο έτσι μπορούν να μειωθούν τα προβλήματα που σας προανέφερα. Επίσης για ακόμη μία φορά απευθύνω πρόσκληση στον κ. Χρήστο Παπουτσή να επισκεφτεί την Ηγουμενίτσα προκειμένου να δει και ο ίδιος από κοντά τα προβλήματα που υπάρχουν. Αν θα το πράξει ή όχι αυτό, είναι θέμα δικό του.
- Όσο το πρόβλημα παραμένει άλυτο, φοβάστε ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε και σε πιο ακραίες καταστάσεις, όπως η έξαρση επικίνδυνων φαινομένων ρατσισμού από πλευράς των κατοίκων της Ηγουμενίτσας;
Ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις από πλευράς των κατοίκων, ναι είναι υπαρκτός. Πράγματι είναι κάτι που το φοβόμαστε. Ο κόσμος της Ηγουμενίτσας έχει δείξει μεγάλη υπομονή. Όταν εμφανίστηκε το πρόβλημα συσσώρευσης χιλιάδων παράνομων μεταναστών σας τονίζω ότι δείξαμε μεγάλη κατανόηση, βοηθήσαμε τους μετανάστες και καλέσαμε μέχρι και τον Ερυθρό Σταυρό να συμβάλλει στη σίτισή τους. Όμως πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ως εκ τούτου εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κλιμακώσουμε τις αντιδράσεις μας κι αν χρειαστεί να φτάσουμε στα άκρα. Δεν είμαστε ρατσιστές, ούτε εθνικιστές. Απαιτούμε θέσπιση μέτρων από την Πολιτεία, για τη διαφύλαξη της ασφάλειας των κατοίκων, το ταχύτερο δυνατό.
Πηγή: ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (igoumenitsa) 89,2 fm
892fm.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
